Opeenvolging contracten bepaalde duur en vervangingsovereenkomsten wordt beperkt

Opeenvolging van contracten: wat zegt de wet?

Volgens de Arbeidsovereenkomstenwet mag een opeenvolging van contracten van bepaalde duur of een opeenvolging van vervangingsovereenkomsten niet langer dan twee jaar duren. Tenzij het gaat om vervangingsovereenkomsten voor tijdkrediet of loopbaanonderbreking. Wordt die termijn toch overschreden, dan worden de opeenvolgende overeenkomsten beschouwd als een overeenkomst van onbepaalde duur, en dat met terugwerkende kracht van bij hun aanvang.

De Arbeidsovereenkomstenwet voorziet die regeling niet wanneer het gaat om een opeenvolging van contracten van bepaalde duur én vervangingsovereenkomsten – dus om een mix van beide soorten overeenkomsten. In dat geval worden de arbeidsovereenkomsten niet automatisch geherkwalificeerd als de termijn van twee jaar wordt overschreden.

Arrest Grondwettelijk Hof

Op 17 juni 2021 sprak het Grondwettelijk Hof een arrest uit waarin het stelt dat het onderscheid in de aanpak van opeenvolgende arbeidsovereenkomsten niet meer te verantwoorden is en als een vorm van discriminatie moet worden beschouwd.

Ook een combinatie van contracten van bepaalde duur en vervangingsovereenkomsten mag van het hof de termijn van twee jaar niet meer overschrijden. Gebeurt dat toch, dan moeten ook die overeenkomsten als een overeenkomst van onbepaalde duur worden beschouwd.

Wat is het gevolg van het arrest?

De wetgever zal de Arbeidsovereenkomstenwet moeten wijzigen. Tot dat is gebeurd, kunnen feitenrechters zich bij een geschil baseren op de uitspraak van het Grondwettelijk Hof en een combinatie van overeenkomsten herkwalificeren als overeenkomst van onbepaalde duur. Als werkgever loop je dan het risico een verbrekingsvergoeding te moeten betalen.

Moet je nu als werkgever spontaan alle lopende gecombineerde overeenkomsten omzetten? Dat is niet nodig zolang de wetgeving niet is gewijzigd, maar je moet je wel bewust zijn van het aanwezige risico.